1.
[59:9] | velleẕîne tebevveü-ddâra vel'îmâne min ḳablihim yüḥibbûne men hâcera ileyhim velâ yecidûne fî ṣudûrihim ḥâcetem mimmâ ûtû veyü'ŝirûne `alâ enfüsihim velev kâne bihim ḫaṣâṣah. vemey yûḳa şüḥḥa nefsihî feülâike hümü-lmüfliḥûn. |  والذين تبوءوا الدار والإيمان من قبلهم يحبون من هاجر إليهم ولا يجدون في صدورهم حاجة مما أوتوا ويؤثرون على أنفسهم ولو كان بهم خصاصة ومن يوق شح نفسه فأولئك هم المفلحون
وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيْمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ |
|---|
| Elmalılı | Ve onlardan önce o yurda yerleşen imana sarılanlar kendilerine göç edip gelenleri severler ve onlara verilenlerden ötürü göğüslerinde bir ihtiyaç duymazlar. Kendilerinin ihtiyaçları olsa dahi, onları öz canlarına tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa, işte onlar umduklarına erenlerdir. | | Y. Ali | But those who before them, had homes (in Medina) and had adopted the Faith,- show their affection to such as came to them for refuge, and entertain no desire in their hearts for things given to the (latter), but give them preference over themselves, even though poverty was their (own lot). And those saved from the covetousness of their own souls,- they are the ones that achieve prosperity.
| | Words | | والذين - And those who| تبوءوا - settled| الدار - (in) the home| والإيمان - and (accepted) faith| من - from| قبلهم - before them| يحبون - love| من - (those) who| هاجر - emigrated| إليهم - to them,| ولا - and not| يجدون - they find| في - in| صدورهم - their breasts| حاجة - any want| مما - of what| أوتوا - they were given| ويؤثرون - but prefer| على - over| أنفسهم - themselves,| ولو - even though| كان - was| بهم - with them| خصاصة - poverty.| ومن - And whoever| يوق - is saved| شح - (from) stinginess| نفسه - (of) his soul,| فأولئك - then those| هم - [they]| المفلحون - (are) the successful ones.| | | Pickthal | Those who entered the city and the faith before them love those who flee unto them for refuge, and find in their breasts no need for that which hath been given them, but prefer (the fugitives) above themselves though poverty become their lot. And whoso is saved from his own avarice - such are they who are successful. | | Arberry | And those who made their dwelling in the abode, and in belief, before them; love whosoever has emigrated to them, not finding in their breasts any need for what they have been given, and preferring others above themselves, even though poverty be their portion. And whoso is guarded against the avarice of his own soul, those -- they are the prosperers. | | Shakir | And those who made their abode in the city and in the faith before them love those who have fled to them, and do not find in their hearts a need of what they are given, and prefer (them) before themselves though poverty may afflict them, and whoever is preserved from the niggardliness of his soul, these it is that are the successful ones. | | Free Minds | And those who provided them with shelter, and were believers before them; they love those who immigrated to them, and they find no hesitation in their hearts in helping them, and they readily give them priority over themselves, even when they themselves need what they give away. Indeed, those who overcome their desires are the successful ones. | | Qaribullah | And those before them who had made their dwelling in the abode (the City of Madinah), and because of their belief love those who have emigrated to them; they do not find any (envy) in their chests for what they have been given and prefer them above themselves, even though they themselves have a need. Whosoever is saved from the greed of his own soul, they are the ones who win. | | Asad | And [it shall be offered, too, unto the poor from among] those who, before them, [I.e., before the coming to them of "those who have forsaken the domain of evil" (see next note).] had their abode in this realm and in faith - [those] who love all that come to them in search of refuge, and who harbour in their hearts no grudge for whatever the others may have been given, but rather give them preference over themselves, even though poverty be their own lot: [This relates, in the first instance, to the historical ansar ("helpers") of Medina, who had embraced Islam before the Prophet's and his Meccan followers' coming to them, and who received the refugees with utmost generosity, sharing with them like brethren their own dwellings and all their possessions. In a wider sense, the above refers also to all true believers, at all times, who live in freedom and security within the realm of Islam, and are prepared to receive with open arms anyone who is compelled to leave his homeland in order to be able to live in accordance with the dictates of his faith.] for, such as from their own covetousness are saved - it is they, they that shall attain to a happy state! [Thus, greed, niggardliness and covetousness are pointed out here as the main obstacles to man's attaining to a happy state in this world and in the hereafter (cf. surah 102). | | Diyanet Vakfı | Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş ve gönüllerine imanı yerleştirmiş olan kimseler, kendilerine göç edip gelenleri severler ve onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık hissetmezler. Kendileri zaruret içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerdir. | | Diyanet | Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş ve gönüllerine imanı yerleştirmiş olan kimseler, kendilerine hicret edip gelenleri severler; onlara verilenler karşısında içlerinde bir çekememezlik hissetmezler; kendileri zaruret içinde bulunsalar bile onları kendilerinden önde tutarlar. Nefsinin tamahkarlığından korunabilmiş kimseler, işte onlar saadete erenlerdir. | | Edip Yüksel | Onlardan önce yurt ve inanca sahip olanlar, kendilerine göç edenleri severler ve verdiklerinden ötürü içlerinde bir burukluk duymazlar. Hatta kendileri ihtiyaç içinde bile olsalar onları kendilerinden önde tutarlar. Doğrusu, nefislerinin bencilliğinden korunanlar kurtulanlardır. | | Suat Yıldırım | Bunlardan önce Medine'yi yurt edinip imana sarılanlar ise, kendi beldelerine hicret edenlere sevgi besler, onlara verilen ganimetlerden ötürü içlerinde bir kıskanma veya istek duymazlar. Hatta kendileri ihtiyaç duysalar bile o kardeşlerine öncelik verir, onlara verilmesini tercih ederler. Her kim nefsinin hırsından ve mala düşkünlüğünden kendini kurtarırsa, işte felah ve mutluluğa erenler onlar olacaklardır. [76,8; 2,177] | | Yaşar Nuri Öztürk | Onlardan önce yurda konmuş ve imana sarılmış olanlar, kendilerine hicret edenleri severler. Onlara verilenlerden ötürü göğüslerinde bir ihtiyaç duymazlar. Kendilerinin ihtiyaçları olsa bile, ötekileri kendi nefslerine tercih ederler. Nefsinin cimriliğinden/doymazlığından korunanlar, kurtuluşa erenlerin ta kendileridir. | | Abdulbaki Gölpınarlı | Ve onların göçmesinden önce yurtlarını hazırlayıp orasını bir iman konağı haline getirenlere ve yurtlarına göçenleri sevenlere ve onlara verilen şeylere karşı gönüllerinde bir ihtiyaç, bir istek duymayanlara ve ihtiyaçları bile olsa onları kendilerinden üstün tutanlara gelince: Ve kim, nefsinin hırsından, kıskançlık ve nekesliğinden geçerse gerçekten de o çeşit kimselerdir kurtulanların, muratlarına erenlerin ta kendileri. | | Ali Bulaç | Kendilerinden önce o yurdu (Medine'yi) hazırlayıp imanı (gönüllerine) yerleştirenler ise, hicret edenleri severler ve onlara verilen şeylerden dolayı içlerinde bir ihtiyaç (arzusu) duymazlar. Kendilerinde bir açıklık (ihtiyaç) olsa bile (kardeşlerini) öz nefislerine tercih ederler. Kim nefsinin 'cimri ve bencil tutkularından' korunmuşsa, işte onlar, felah (kurtuluş) bulanlardır. | | Süleyman Ateş | (O mallar) Şu göçmen fakirlere aittir ki (onlar) yurtlarından ve mallarından (sürülüp) çıkarılmışlardır; Allah'ın lutuf ve rızasını ararlar; Allah'a ve Elçisine yardım ederler. İşte doğru olanlar onlardır. | | Önceki [59:8]< >[59:10] Sonraki |
|
