1.
[34:14] | felemmâ ḳaḍaynâ `aleyhi-lmevte mâ dellehüm `alâ mevtih illâ dâbbetü-l'arḍi te'külü minseeteh. felemmâ ḫarra tebeyyeneti-lcinnü el lev kânû ya`lemûne-lgaybe mâ lebiŝû fi-l`aẕâbi-lmühîn. |  فلما قضينا عليه الموت ما دلهم على موته إلا دابة الأرض تأكل منسأته فلما خر تبينت الجن أن لو كانوا يعلمون الغيب ما لبثوا في العذاب المهين
فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ |
|---|
| Elmalılı | Ne zaman ki Süleyman'a ölümü hükmettik, cinlere onun ölümünü sezdiren olmadı. Yalnız bir güve böceği yere dayandığı asâsını yiyordu. Bu sebeple Süleyman yere yıkılınca ortaya çıktı ki, cinler eğer gaybı bilir olsalar o zilletli azab içinde bekleyip durmazlardı. | | Y. Ali | Then, when We decreed (Solomon's) death, nothing showed them his death except a little worm of the earth, which kept (slowly) gnawing away at his staff: so when he fell down, the Jinns saw plainly that if they had known the unseen, they would not have tarried in the humiliating Penalty (of their Task).
| | Words | | فلما - Then when| قضينا - We decreed| عليه - for him| الموت - the death,| ما - not| دلهم - indicated to them| على - [on]| موته - his death| إلا - except| دابة - a creature| الأرض - (of) the earth| تأكل - eating| منسأته - his staff.| فلما - But when| خر - he fell down,| تبينت - became clear| الجن - (to) the jinn| أن - that| لو - if| كانوا - they had| يعلمون - known| الغيب - the unseen,| ما - not| لبثوا - they (would have) remained| في - in| العذاب - the punishment| المهين - humiliating.| | | Pickthal | And when We decreed death for him, nothing showed his death to them save a creeping creature of the earth which gnawed away his staff. And when he fell the jinn saw clearly how, if they had known the Unseen, they would not have continued in despised toil. | | Arberry | And when We decreed that he should die, naught indicated to them that he was dead but the Beast of the Earth devouring his staff; and when he fell down, the jinn saw clearly that, had they only known the Unseen, they would not have continued in the humbling chastisement. | | Shakir | But when We decreed death for him, naught showed them his death but a creature of the earth that ate away his staff; and when it fell down, the jinn came to know plainly that if they had known the unseen, they would not have tarried in abasing torment. | | Free Minds | Then, when We decreed death for him, nothing informed them of his death until a worm kept eating from his staff, so when he fell down, the Jinn realised that if they had known the unseen, they would not have remained in the humiliating retribution. | | Qaribullah | And when We decreed (Solomon's) death, they had no indication that he was dead until (they saw a termite), a crawler of the earth eating away his staff. And when he fell down, the jinn realized that had they known the unseen, they would not have continued in their humiliating punishment. | | Asad | Yet [even Solomon had to die; but] when We decreed that he should die, nothing showed them that he was dead except an earthworm that gnawed away his staff. [This is yet another of the many Solomonic legends which had become an inalienable part of ancient Arabian tradition, and which the Quran uses as a vehicle for the allegorical illustration of some of its teachings. According to the legend alluded to above, Solomon died on his throne leaning forward on his staff, and for a length of time nobody became aware of his death: with the result that the jinn, who had been constrained to work for him, went on labouring at the heavy tasks assigned to them. Gradually, however, a termite ate away Solomon's staff, and his body, deprived of support, fell to the ground. This story - only hinted at in its outline - is apparently used here as an allegory of the insignificance and inherent brittleness of human life and of the perishable nature and emptiness of all worldly might and glory.] And when he fell to the ground, those invisible beings [subservient to him] saw clearly that, had they but understood the reality which was beyond the reach of their perception, [Al-ghayb, "that which is beyond the reach of [a created being's] perception", either in an absolute or - as in this instance - in a relative, temporary sense.] they would not have continued [to toil] in the shameful suffering [of servitude] [I.e., because they would have known that Solomon's sway over them had ended. In the elliptic manner so characteristic of the Quran, stress is laid here, firstly, on the limited nature of all empirical knowledge, including the result of deductions and inferences based on no more than observable or calculable phenomena, and, secondly, on the impossibility to determine correctly, on the basis of such limited fragments of knowledge alone, what course of action would be right in a given situation. Although the story as such relates to "invisible beings", its moral lesson (which may be summed up in the statement that empirical knowledge cannot provide any ethical guideline unless it is accompanied, and completed, by divine guidance) is obviously addressed to human beings as well.] | | Diyanet Vakfı | Süleyman'ın ölümüne hükmettiğimiz zaman, onun öldüğünü, ancak değneğini yiyen bir ağaç kurdu gösterdi. (Sonunda yere) yıkılınca anlaşıldı ki cinler gaybı bilselerdi, o küçük düşürücü azap içinde kalmazlardı. | | Diyanet | Süleyman'ın ölümüne hükmettiğimiz zaman, ancak değneğini yiyen kurt onun ölümünü cinlere farkettirdi. O, ölü olarak yere düşünce, ortaya çıktı ki, şayet cinler görülmeyeni bilmiş olsalardı alçak düşüren bir azap içinde kalmazlardı. | | Edip Yüksel | Ölümüne hükmettiğimiz zaman, onlara onun ölmüş olduğunu, ancak değneğini yiyen bir yer yaratığı gösterdi. Yıkıldığı zaman cinler gerçeği farketti: Görülmeyeni bilselerdi o küçültücü zor işe devam etmezlerdi. | | Suat Yıldırım | Süleyman'ın ölüm fermanını çıkarmamızdan sonra, cinler ve çevresindekiler onun öldüğünü, ancak dayandığı asasını bir ağaç kurdunun yemesi sonucunda, kendisinin yere yıkılmasından sonra anlayabildiler.O, yere düşünce cinler kesin olarak anladılar ki şayet gaybı bilmiş olsalardı kendilerini zelil ve perişan eden angarya işlerde devam edip gitmezlerdi. | | Yaşar Nuri Öztürk | Sonunda, Süleyman için ölüm hükmünü verdiğimizde, onun ölümünü, değneğini yiyen dâbbetül arzdan/ağaç kurtçuğundan başkası onlara göstermedi. Süleyman yere yığılınca, açıkça anlaşıldı ki, eğer cinler gaybı bilmiş olsalardı, o alçaltıcı azap içinde bekleyip durmazlardı. | | Abdulbaki Gölpınarlı | Mukadder ölümünü hükmettiğimiz zaman da sopasını yiyen kurttan başka hiçbir mahluk, öldüğünü bildirmedi onlara; yere yıkılınca anlaşıldı ki cinler, gizli olan şeyleri bilselerdi aşağılatıcı azap içinde kalıp durmazlardı. | | Ali Bulaç | Böylece onun (Süleymanın) ölümüne karar verdiğimiz zaman, ölümünü, onlara, asasını yemekte olan bir ağaç kurdundan başkası haber vermedi. Artık o, yere yıkılıp-düşünce, açıkça ortaya çıktı ki, şayet cinler gaybı bilmiş olsalardı böylesine aşağılanıcı bir azap içinde kalıp-yaşamazlardı. | | Süleyman Ateş | (Süleyman'ın) Ölümüne hükmettiğimiz zaman, onun öldüğünü, ancak değneğini yiyen bir ağaç kurdu gösterdi. (Kurdun yemesiyle değnek çürüyüp de ona dayalı duran Süleyman) Yıkılınca (onun öldüğü anlaşıldı ve) anlaşıldı ki eğer cinler gaybı bilselerdi, o küçük düşürücü azab içinde kalmazlardı. | | Önceki [34:13]< >[34:15] Sonraki |
|
