Büyük hadîs âlimi Ebû Dâvud Hazretleri bazı hadîslerin insanın şu dünya imtihânında ve ma‘nevî hayatında ehemmiyet ve kıymetini belirtmek için şöyle der: “Resûlullah (asm) ’dan 500 bin hadis yazdım. Onlar arasından sâdece şu kitabıma koyduklarımı (5 bin civarında) seçtim. Ancak, kişiye, dini doğru kılması için bu hadîslerden dört tanesi yeterlidir.
İkincisi: “Kişinin Müslümanlığının kemâli mâlâya‘nîyi, boş şeyleri terk etmesine bağlıdır” hadîsidir.
Üçüncüsü: “Mü’min kendisi için istediğini mü’min kardeşi için de istemedikçe (kâmil) mü’min olamaz” hadîsidir.
Dördüncüsü: “Helâl olanlar açıklanmıştır, haram olanlar da açıklanmıştır. Bu ikisi arasında (durumu açık olmayan) şüpheli şeyler vardır. Bunların (haram mı helâl mi olduğunu) çokları bilemez. Kim şüpheli şeylerden kaçınırsa, dinini ve ırzını korumuş olur. Kim şüpheli şeyi işlerse haram düşer. Tıpkı sürüsünü, yasak koruluğun etrafında güden çoban gibi. Koyunları her an koruluğa kayabilir.
Bilesiniz! Her melikin bir koruluğu olduğu gibi, Allah’ın da bir koruluğu vardır. Allah’ın koruluğu haramlardır. Bilesiniz! Vücûdda bir et parçası vardır, bu sıhhatli oldu mu vücûdun tamamı sıhhatlidir, bozuldu mu, vücûdun tamamı sıhhatini kayıp eder. İşte bu parça kalptir “ hadîsidir.”