Bir atesit ormanda geziyormuş. Doğanın güzelliğine bakıp:
"Evrim ne güzellikler yaratıyor" diye düşünüyormuş. Tam bu sırada ormandan bir ayı çıkagelmiş, başlamış ateisti kovalamaya. Ateist kaçıyor, ayı kovalıyor. Ayı çok daha hızlı hareket ettiğinden ateisti yakalamış, yere yatırmış ve üzerine çıkmış. Tam pençesini indirecekken ateist birden haykırmış:
"Allah'ım yardım et!"
Birden ayının pençesi havada kalakalmış, rüzgar dinmiş, kuşlar susmuş, zaman durmuş. Gökyüzünde bir ışık dalgası belirmiş, oradan bir melek gelivermiş:
"Ben görevli bir meleğim. Ömür boyu Allah'a inanmadın. Yaradılışı dahi tesadüflere bağladın. Şimdi O'na inandığın anlamına mı geliyor bu haykırışın? Seni imanlı biri mi saymalıyız?" diye sormuş. Ateist:
"Bu yaşıma kadar inanmadım. Uzunca yıllar inançsız yaşadıktan sonra şimdi böyle korkulu bir anda inançlı olmayı istemem de haksızlık olur belki tamam ama bari şu ayıya iman ettirseniz" diyerek cevap vermiş. Melek:
"Peki, dileğin kabul olacaktır" demiş ve oradan ayrılmış. Derken zaman tekrar ilerlemeye başlamış. Ayı pençesini indirmiş. Hemen ardından iki pençesini de göğe doğru açarak şöyle demiş:
"Allah'ım, hamd olsun verdiğin nimetlere. Orucumu verdiğin rızıkla açıyorum"